Andımızın Kaldırılması Kötü mü Oldu?

Hemen hepimiz çocukken aşağıdaki sözleri okul bahçesinde hep bir ağızdan okuduk.

“Türküm, doğruyum, çalışkanım,

İlkem: küçüklerimi korumak, büyüklerimi saymak, yurdumu, milletimi özümden çok sevmektir.

Ülküm: yükselmek, ileri gitmektir.

Ey Büyük Atatürk! Açtığın yolda, gösterdiğin hedefe durmadan yürüyeceğime ant içerim.

Varlığım Türk varlığına armağan olsun.

Ne mutlu Türküm diyene!“

2013 senesinde alınan kararla bu uygulama kaldırıldı. Peki iyi mi oldu, yoksa kötü mü oldu? Bu soruya pekçok kesim kendi ideolojilerini merkeze alarak cevaplar verdiler ve çok fazla tartışmalar yaşandı. Bu soruya sağlıklı cevap verebilmek için öncelikle ideolojik arka planımızı devre dışı bırakmak ve önyargısız düşünmek gerekir. Şimdi bu uygulamanın fayda ve zararlarını iyi analiz edelim.

Şu bir gerçek ki; ülkemizde 20 yaş üstü olup da çocukluğunda okul günleri sabahları “andımız”ı okumayan yok. O sebeple “Andımız”ın fayda veya zararlarını onu çocukluğunda her sabah okuyan 20 yaş üstü vatandaşlarımız üzerinden analiz edelim.

Andımız’da “Türküm” ifadesi geçiyor ama bugün 20 yaş üstü insanların Türklükle alakaları ne kadar? Sabahları yüksek sesle “Türküm” diye haykırmanın faydası ne olmuş?

Andımız’da “Doğruyum” ifadesi geçiyor. Ülkemizde 20 yaş üstü kesimin doğruluk, dürüstlük oranı nasıl? Yalan söylemeyen insanların nisbeti ne kadar? Çocukluğunda yüzlerce kez “Doğruyum” diye bağırmış milyonlarca insan bu hayat prensibini hayatlarına tatbik edebilmişler mi?

Andımız’da “Çalışkanım” ifadesi geçiyor. Gerçekten çalışkan mıyız? Sabahları kaçta kalkıyoruz? Ben çalışkanım diyebilecek kaç kişi var aramızda?

Andımızda “İlkem: Küçüklerimi korumak, büyüklerimi saymak” ifadesi geçiyor. Büyüklerimizi gerçekten sayıyor muyuz? Otobüste, dolmuşta bir büyük gördüğümüz zaman ona yer veriyor muyuz?

…

Anlayacağınız lafla peynir gemisi yürümüyor. İcraata geçmeyen sloganlar sözün tesirini kırıyor. Sabahtan akşama kadar çalışkan olmayan veya olmayacak olan bir çocuğa çalışkanım dedirttiğiniz zaman yalan söyletmiş oluyorsunuz.

Peki doğruluk, çalışkanlık, büyüklere saygı gibi güzel hasletleri yarının büyükleri olan çocuklarımıza nasıl kazandıracağız? Büyüklerimizden nesiller boyu bize tevarüs eden, Anadolu irfanı da dediğimiz o fevkalade manevi mirasımızı onların gönüllerine ilmek ilmek işleyerek. Bunu başarabilirsek kimsenin olmadığı, kameraların çekmediği bir yerde dahi günah veya suç işlemekten imtina eden, milli ve manevi değerleri uğruna her türlü fedakarlığı seve seve yapacak nesiller yetişir.

Bir de işin ayrı ve daha mühim bir tarafı var. O da Andımız’ın tatbik edilirken her sabah her çocuğa isteğe bağlı olarak değil zorunlu olarak okutturulması. En çok konuşulması gereken tarafı ise bu. Ülkemizde yaşayan halkın tamamı Türk değil, başka etnik unsurlar da var. Hal böyleyken bu çocukların tamamına her sabah zorla “Ne mutlu Türküm diyene” dedirtmek de ayrı bir garabet.

Meseleye bütün ideoloji gözlüklerimizi bir kenara bırakarak biraz empatiyle bakalım. Günümüzde Almanya’da milyonlarca Türk yaşıyor. Mesela yarın Almanya devleti bir karar alsa ve dese ki; Aynı zamanında Türkiye’de olduğu gibi her sabah okullarda bütün öğrenciler mecburi olarak Alman Andı okuyacaklar. Metin ise şu şekilde olsa “Almanım, doğruyum çalışkanım. İlkem: küçükleri korumak, büyüklerimi saymak, yurdumu milletimi özümden çok sevmektir. Ülküm: yükselmek, ileri gitmektir. Ey büyük Bismark! Açtığın yolda gösterdiğin hedefe, durmadan ilerleyeceğime and içerim. Ne mutlu Almanım diyene.”

Böyle bir durumda biz bu metne bütün millet olarak Türkiye’den tepkimizi gösteriririz. Almanya’daki soydaşlarımıza zulüm yapılıyor, bu yapılan zorlamalar doğru değil, sadece isteyen okusun, istemeyen okumasın deriz. Ama benzeri senelerce bizim ülkemizde okundu maalesef.